به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، صبح امروز در مراسمی که به مناسبت سوگواری حضرت زهرا (س) در مسجد علیقلی‌آقا با موضوع «صبر و رضایت در مصیبت و بلا» برگزار شده بود با بیان اینکه انسان در مشکلاتی که با آن مواجه می‌شود به چهار شکل برخورد می‌کند، اذعان داشت: یک قسم از مشکلات و سختی‌ها وقتی به انسان وارد می‌شود؛ افراد هم عکس‌العمل نشان می‌دهند و انتقاد و گله و شکایت می‌کنند.

وی افزود: گروه دوم، کسانی هستند که وقتی در ناملایمات قرار می‌گیرند، تسلیم هستند یعنی در رفتار ظاهری و سخن چیزی بروز نمی‌دهند و تسلیم ظاهری در رفتار دارند، در این حالت دوم مشخص نیست که آیا رضایت درونی هست یا نیست.

آیت الله مهدوی اضافه کرد: گروه سومی هم هستند که در درون خود از مصیبتی که برای آنها اتفاق افتاده راضی هستند، البته در جامعه فقط حالت اول و دوم وجود دارد.

عضو خبرگان رهبری اظهار کرد: به راستی چطور می‌شود انسان به جایی برسد که از وقوع بلا راضی باشد؟ اینگونه است که انسان باید طی سال‌ها معرفت، چند نکته را یاد بگیرد که بداند خدا عالم به همه مسائل و ازجمله عالم به مصلحت من است و می‌داند مصلحت من گاهی در مصیبت است و گاهی مصلحت در مسئله‌ای دیگر و بداند خداوند قادر هم هست، یعنی قدرت دارد که مفسده را از من دور کند و سوم اینکه بداند خدا رئوف و مهربان نسبت به بنده است، ولی این رئوف بودن خداوند گاهی «ضربته تادیبا» است لذا معنای رئوف این نیست که خداوند همیشه مرا در راحتی قرار دهد.

وی افزود: برای خدا تفاوتی نمی‌کند که برای بنده خود نعمت یا نقمت ایجاد کند، ما باید معرفت خود را بالا برده و اعتماد به خدای خود پیدا کنیم، مانند امام حسین (ع) که در مورد بلا می‌داند اما می‌بینیم چگونه با خدای خود در دعای عرفه عشق بازی می‌کند.

آیت‌الله مهدوی بیان کرد: رضایت در حالت رفاه و سلامتی مهم نیست، بلکه زمانی که دچار گرفتاری و بیماری شدیم، باید ببینیم راضی به رضای خداوند هستیم یا نه؟ چرا که نفس انسان همواره به دنبال راحتی است.

امام جمعه موقت اصفهان اظهار کرد: در مصیبت‌ها باید خدا را باور کنیم و خدا را عالم، قادر و رئوف بدانیم و راضی به رضای خدا باشیم.

وی در ادامه به آیه ۳۰ سوره شوری اشاره کرد و گفت: در این آیه خداوند می‌فرماید: و ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم» یکسری گرفتاری‌هایی داریم که منشأ آن خود ما هستیم و در این حالت به دلیل گناهی که ما کردیم، مصیبتی به ما رسیده و در این جایگاه نباید از وضعیت خود راضی باشیم، بلکه باید ناراحت باشیم که چرا گناه کردیم.

آیت الله مهدوی بیان کرد: کسی که گناه کرد و مصیبت و بلایی برای او ایجاد شد، باید استغفار کند و از کار خود خوشحال نباشد، ولی باید از این مسئله که خداوند نتیجه عمل او را به قیامت نگذاشته هم خشنود باشد، اما اگر از رفتار خود خشنود باشد و دوباره گناهی بکند تا خدا مصیبتی را بر او وارد کند، این غلط است.

وی افزود: وقتی گناه می‌کنیم، باید فوری توبه کنیم و از خدا بخواهیم ما را ببخشد، گاهی هم به درگاه خداوند می‌رویم و از او می‌خواهیم ما را عفو کند و خدا هم ما را می‌بخشد و گاهی از آن هم بالاتر، از خدا می‌خواهیم گناه ما را مبدل به حسنات کند.

عضو خبرگان رهبری ادامه داد: اگر من هیچ گناهی نکردم و بلایی به من رسیده است؛ آنجا باید هم تسلیم و هم راضی باشم و چرا که بر اساس اعتمادی که به خداوند دارم می‌دانم که خداوند عالم و قادر و حکیم است، با توجه به این سه نکته، تسلیم و راضی به رضای خداوند می‌شویم.

وی تصریح کرد: در معامله با خداوند هیچ کس ضرر نمی‌کند و خداوند برای تک تک بندگان خود آنچه خیر است مقدر می‌کند، اما ما انسان‌ها چون مصلحت خداوند را نمی‌دانیم، راضی به آنچه خدا برای ما خواسته است، نمی‌شویم و اگر مصلحت خداوند را بدانیم راضی می‌شویم.

عضو خبرگان رهبری به حدیثی از امام صادق (ع) اشاره کرد و گفت: امام صادق (ع) فرمود «اگر مصیبت یکسانی به مردم و امام برسد، ما بر مصیبتی صبر می‌کنیم که می‌دانیم مصلحت خداوند در چیست، ولی شیعیان ما بر آنچه نمی‌دانند مصلحت آن در چیست صبر می‌کنند، بنابراین در این حالت اجر صبر بندگان معمولی بیشتر است، گرچه مصیبت‌هایی که به معصومین می‌رسد بسیار بیشتر و سخت‌تر است و بندگان معمولی اصلاً توان تحمل آن را ندارند.

آیت الله مهدوی، آخرین دسته از کسانی که در معرض مصیبت و بلا قرار می‌گیرند را شاکرین دانست و خاطر نشان کرد: در این گروه چهارم، کسانی قرار می‌گیرند که در مصیبت نه تنها صبر می‌کنند، بلکه برای این مصیبت علاوه بر اینکه راضی هستند و صبر می‌کنند؛ شاکر هم هستند.

وی در پایان گفت: در برخورد با بلا چهار مرحله وجود دارد، در مرحله اول نق میزنیم و در مرحله دوم تسلیم هستیم و در و مرحله سوم رضا و در مرحله چهارم شکر در مصیبت است، مانند آنچه در سجده زیارت عاشورا می‌گوئیم «اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم» یعنی خدا یا حمد و سپاس برای توست، حمد و سپاسی که در مصیبت‌ها شاکر تو باشیم.

انتهای پیام